download

Download novel, only in Dutch.


Nederlands

Download gratis Dogtroep is een gezelschap beeldend kunstenaars dat lokatiegebonden theater maakt.Het werd opgericht in 1975 door onder anderen Warner van Wely, die samen met enkele geestverwanten uit protest tegen de ontoegankelijkheid van de reguliere kunst een eigenzinnige vorm van theater ontwikkelde. Beeld en muziek stonden hierbij centraal tekst speelde nauwelijks een rol. Na het vertrek van Warner van Wely veranderde Dogtroep haar koers. De artistieke leiding werd overgenomen door Threes Anna Schreurs. Het werk kreeg een meer dramatische benadering en de projecten werden grootschaliger. De groep concentreerde zich op voorstellingen op ongebruikelijke lokaties en speelde langere series dan voorheen. Dogtroep trok van watervlaktes naar zandstranden, van sneeuwhellingen naar gigantische fabriekshallen. De schaalvergroting bracht met zich mee dat de kunstenaars zich begonnen te specialiseren.Mede door de groeiende aandacht van de televisie verwierf Dogtroep grote bekendheid onder brede lagen van de bevolking. Uitnodigingen van de Olympische Winterspelen in Albertville, de Wereldtentoonstelling in 1992 in Sevilla, de Frankfurter Buchmesse in 1993 en het International Theatre Festival in Chicago 1994 vestigden de reputatie van Dogtroep als belangrijk Nederlands cultureel exportproduct. In Nederland profileerde Dogtroep zich in deze periode vooral met de openluchtvoorstelling 'De Mandarijn', die op de grote zomerfestivals meer dan 65 000 toeschouwers trok.In 1994 speelde Dogtroep een maand lang de voorstelling 'Noordwesterwals', op een scheepshelling van de voormalige NDSM-scheepswerf in Amsterdam-Noord. Het team dat deze voorstelling maakte was zoals gebruikelijk bij Dogtroep internationaal samengesteld en bestond uit 30 medewerkers. 'Noordwesterwals' was een spectaculaire voorstelling met 1,2 miljoen liter water in de hoofdrol. De reprise volgde in 1995. In datzelfde jaar maakte Dogtroep op basis van deze productie de film 'Noordwesterwals'.Na jaren zeer avontuurlijke voorstellingen op ongebruikelijke lokaties te hebben gemaakt gaat de betekenis van de plek een steeds belangrijker rol spelen.Direct na 'Noordwesterwals' in 1994 vertrekt Dogtroep op uitnodiging van het Arts Alife Festival in Johannesburg naar Zuid-Afrika. De eerste verkiezingen zijn net achter de rug en het land bruist van hoop en geloof na vele jaren apartheid. Hier ontstaat een samenwerking met Zuid-Afrikaanse kunstenaars, die tot op de dag van vandaag voortduurt.Ook ontstaat er een intensieve samenwerking met de multiculturele Joegoslavische groep KPGT. In 1995 maakt Dogtroep met hen de coproductie 'Assimil', die gerealiseerd wordt in een oude suikerfabriek in Belgrado tijdens de oorlog in Joegoslavië.Begin 1996 brengt Dogtroep met een aantal Tsjechische kunstenaars de productie 'Kulhave Tango' uit, in het Praagse theater theatre Archa Divadlo. In augustus 1996 maakt Dogtroep voor het eerst een grote productie in een theater in het Koninklijk Theater Carre. 'Dynamo Mundi' wordt speciaal voor Carre gemaakt en daar gedurende vijf weken gespeeld. Ook dit theater wordt benaderd als 'Dogtroep-lokatie' - het gaat tijdens de voorbereiding van het project een maand lang dicht, en er wordt letterlijk ingegrepen in het gebouw: onder meer wordt er een gat in het dak gemaakt om een veertien meter lange ijzeren slinger uit de nok te kunnen laten neerdalen. De 32 uitverkochte voorstellingen worden door ruim 45 000 toeschouwers bezocht.In 1997 maakt Dogtroep 'Adder Zonder Gras', een spectaculaire opening van het verbouwde Academisch Ziekenhuis Groningen, waar met een bezetting van 80 spelers, deels ziekenhuispersoneel, een voorstelling wordt gerealiseerd waarbij de gehele voorgevel van het gebouw als speelvloer wordt gebruikt. De voorstelling wordt 18 keer gespeeld, voor het gehele personeel van het ziekenhuis en andere Groningers, in totaal wordt de show bezocht door meer dan 20 000 mensen. Naast de vaste kerngroep werkt Dogtroep veelal samen met een groep 'vaste' freelancers. Verder werkt er per productie een variërend aantal kunstenaars mee uit diverse disciplines. Grote projecten worden veelal op lokatie ontwikkeld. Dogtroep-projecten beginnen zonder een van tevoren vaststaand verhaal. De lokatie is doorgaans het uitgangspunt en het verhaal begint zichzelf te vertellen vanaf het moment dat de groep op de plek arriveert.De voorbereiding van een productie op lokatie neemt circa een maand in beslag. Ter plekke wordt eerst een werkplaats en productiekantoor ingericht. Vervolgens begint het eigenlijke project met een brainstorm waarbij de medewerkers renten voor het script. Pas in de laatste fase wordt het definitieve script samengesteld.Begin 1998 beseft Dogtroep dat het tijd is voor verandering. De populariteit stijgt en het werk ligt voor het oprapen. Dogtroep produceert in hoog tempo het ene na het andere project, van kleine, intieme onderzoeksprojecten tot gigantische spektakels. Maar het kunstenaarsgezelschap denkt ver vooruit en wil zichzelf blijven verbazen. Men beseft dat Dogtroep een recept begint te hanteren en dat is niet wat men wil. Iedereen wil zichzelf blijven ontwikkelen en verwacht dat ook van het bedrijf. De groep staat op het punt grote veranderingen te initieren, als totaal onverwachts de veranderingen in haar schoot worden geworpen. In maart 1998 verongelukken twee kerngroepleden, lichtontwerper Marco Biagioni en hoofdrolspeler Wieger Woudsma, bij een fataal ongeluk in Frankrijk tijdens een kanotrip na een dag hard werken. Het 'gouden team' maakt in haar geschonden samenstelling nog een grote voorstelling: 'Hotazel'. De naam is gebaseerd op een klein eenzaam stadje in de Kalahari-woestijn , waar het inderdaad hot as hell is. De dood van Marco en Wieger wordt de inspiratie van de laatste voorstelling. 'Hotazel' is een ode aan beide kunstenaars, een dramatische en verstilde voorstelling waarin het vergankelijke van het leven zichtbaar wordt gemaakt. Dogtroep speelt de buitenvoorstelling 'Hotazel' in de zomer van 1998 op het Oerol Festival op het eiland Terschelling en later in Groningen, Amsterdam and Deventer. 'Hotazel' wordt 48 keer gespeeld, voor meer dan 50 000 bezoekers. Voor Threes Anna Schreurs, levenspartner van Marco, zal het de laatste voorstelling zijn die ze voor Dogtroep zal schrijven en regisseren.Eind 1998 beslist het merendeel van de vaste kern te stoppen met Dogtroep. De kerngroepleden die weggaan zijn:
  • zakelijk leider Han Bakker
  • artistiek leider, regisseur en scriptschrijver Threes Anna Schreurs
  • productieleider Ada Plinck
  • muzikant en artistiek medewerker Ted van Leeuwen.
Enkele maanden later stapt ook artistiek medewerker en personeelschef Septimia Kuhlmann op. Weer enkele maanden later volgen publiciteitsmedewerker Luc van Leeuwen en hoofd techniek Jürg Honneger.De enige van de vaste kern die blijft is Jos Zandvliet, componist en artistiek medewerker van het eerste uur. Onder leiding van Titia Bouwmeester gaat Dogtroep vanaf januari 1999 met een geheel nieuwe kerngroep van start. Voor de huidige ontwikkeling zie www.dogtroep.nl.