interview door Nico Volkert s
Threes Anna schrijft romans en regisseert. En soms vallen die twee dingen samen, zoals met haar roman Stille Stad, nu verfilmd als Silent City. Waarvoor ze zelf het scenario schreef en de regie deed.
Toch zijn het twee heel verschillende dingen. Threes Anna: ,,Schrijven doe je alleen, een film maak je met een hele boel mensen. Als schrijver ben je eigen baas. Schrijven is ultieme vrijheid. Jij alleen bepaalt wat er gebeurt. Als filmmaker moet je concessies doen. Alleen al omdat een film maken veel geld kost.’’
Die concessies doet ze niet aan het verhaal. ,,De strekking moet overeind blijven. In het boek, De Stille Stad, regent het elke dag. Om het in de film bij elke buiten scene te laten regenen, is onbetaalbaar. Daarom laat ik de scenes in Tokio niet in de regen spelen, maar ’s nachts. Dat werkt ook bevreemdend.’’
Het verhaal gaat over Rosa, een meisje op weg naar volwassenheid. ,,Ze gaat in Tokio in de leer bij een meester-kok, gespecialiseerd in vis. Dat gaat anders dan ze had verwacht. Het is daar heel hiërarchisch, een keiharde wereld. Bovendien spreekt niemand er Engels en zij kent geen Japans. Ze is een beetje naïef en toch sterk. Om dat te kunnen spelen, heb je een bepaald type nodig. Laurence Roothooft is precies dat meisje. Ze komt heel geloofwaardig over. Zij ís de film. Ik had al veel kandidaten bekeken, toen Laurence binnenkwam. Ik wist meteen dat ik háár zocht. Het is een jonge Vlaamse actrice, dit is haar filmdebuut.’’
De andere acteurs in de film zijn allemaal Japanners. ,,Ik heb ze uit heel Europa gehaald. Ze spraken allemaal verschillende talen. Engels, Duits, Frans. Laurence verkeerde tijdens de opnamen in net zo’n taalisolement als de hoofdrolspeelster in het verhaal. En ik moest van alles verzinnen om ze duidelijk te maken wat ik wilde. Dat ging met handen en voeten.’’
Voor het scenario van de film moest Anna het verhaal anders opschrijven. ,,Het boek is een monologue interieur. Het speelt zich in haar eigen hoofd af, ze praat veel in zichzelf. Als je dat direct naar film vertaalt, zou je met een voice over moeten werken, iemand die vertelt wat Rosa denkt. Dat wilde ik niet. Ik heb alles omgezet naar beeld. Het is hetzelfde verhaal als in het boek, alleen zie je het nu gebeuren. Natuurlijk kun je dan bepaalde dingen niet doen.’’
Twee weken filmde Threes Anna met een kleine crew in Tokio. ,,Alle buiten scenes hebben we in die twee weken opgenomen. Dat was heel intensief. Filmen in Tokio is duur, zeker als je een straat of station wilt afzetten. Dus heb ik ervoor gekozen met een kleine crew naar Tokio te gaan en gewoon tussen de mensen op straat te filmen.’’
Dat leverde bijzondere situaties op. ,,Er is een scene met een dronken man (een acteur) op een station. Elke keer als hij dronken ineenzeeg, schoten er spontaan mensen te hulp.’’
Threes Anna verdeelt haar tijd tussen schrijven en regisseren. ,,Tegelijk kan niet. Voor een roman doe ik eerst gedegen onderzoek. Voor mijn nieuwe boek, Het Laatste Land, dat in oktober uitkomt, heb ik veel onderzoek gedaan. Ik ben ik een paar keer naar de Faroer eilanden geweest, in verschillende jaargetijden. Vervolgens trek ik een half jaar uit om te schrijven. Ik schrijf elke dag, zeker zeven uur per dag. Op een andere manier kan ik het niet. Soms loop ik wel eens de tuin in, en ga wat wieden of zo, maar ik kom niet van het erf af.’’
In het verleden huurde ze voor zo’n schrijfperiode een huisje ergens in Frankrijk. Tegenwoordig blijft ze thuis, op Texel. ,,Ik kwam hier vier jaar geleden voor het eerst en dacht: hier wil ik wel wonen.’’ Ze vond een geschikt huis, niet ver van de Waddenzee waar ze ’s ochtends graag zwemt. ,,We hebben nog geen dag spijt gehad van die stap.’’
De komende tijd reist Threes Anna verschillende filmfestivals af waar Silent City wordt vertoond. ,,Hij gaat in ieder geval naar Spanje, Australië, Griekenland, Duitsland en Israël. Of de film ooit in Japan te zien zal zijn, is nog niet zeker. Dat hoop ik wel.’’
En dan is tegelijkertijd de roman Het Laatste Land verschenen. Het verhaal beschrijft hoe snel een gelukkige en moderne samenleving kan afbrokkelen als deze van de buitenwereld raakt afgesloten. ,,Het speelt op een ver noordelijk gelegen eiland. Eilanders zijn vaak zelfstandig, flexibel. Ze weten voor zichzelf te zorgen. Maar wat gebeurt er als na een storm elk contact met de buitenwereld is verbroken?’’
Ze heeft geen plannen ook dit boek zelf te verfilmen. ,,Zie je het voor je? Allemaal buiten scenes met woeste wolken, sneeuw, ijs. En dat over een periode van veertig, vijftig jaar. Dat is vreselijk kostbaar, dat zal iemand anders moeten doen.’’
Plannen voor een nieuwe roman of film heeft ze wel maar verteld ze nog niet. ,,Ik ben nu met een heel ander project bezig. Ik ben gevraagd om volgend jaar op te treden als gastconservator in Kunstfort Asperen, bij Leerdam. Ik heb al een idee en ga dat in de winter uitwerken. Wat het is, zeg ik ook nog niet.’’