ben

Een van de kinderen op de school waar hij werkt kwam niet zo lang geleden naar hem toe en vroeg om een hamer. Het jochie wilde een kistje bouwen om een dode rups te begraven. Dat is niet de enige dode waarmee Ben de laatste tijd te maken had en waarvoor hij het belangrijk vindt dat er een ritueel komt. Hij is geboren en getogen op Texel, slechts zes jaar aan de overkant geweest, en wil hier ook begraven worden (of verstrooid?). Misschien wel op een van de plekken waar hij veel wandelt en zijn foto’s maakt, langs de zee, in de duinen, op de Hors. Het is de natuur, op het eiland dat hij het paradijs noemt, dat de belangrijkste inspiratiebron voor zijn werk is. Boven het bureau in zijn mannenhuiskamer, hangt een gigantisch opgeblazen foto van de kruin van een palm en tegen de muur bij de tafel hangt een verzameling ingelijste opnames van uitgeteerd hout en planken. Het zijn de structuur, het ritme en de herhaling in de natuur die hem fascineren. Allemaal het gevolg van de fotoclub waar hij lang geleden lid van was en die georganiseerd was door een enthousiaste leraar.