marjolijn

Als een spraakwaterval praat ze over haar keramiek en haar opleiding. De afgelopen drie jaar volgde ze de honderd jaar oude keramische opleiding in Gouda en een paar maanden geleden haalde ze haar examen. Dat was niet genoeg, Marjolijn wilde meer weten en nu volgt ze een extra leergang. ‘Niet genoeg’ lijkt iets te zijn wat meer in haar leven voorkomt. Want overal waar ik kan kijken in haar huis spreiden haar werk en werkstukken zich als een olievlek uit. In de bijkeuken zijn de kastjes tot de nok gevuld met glazuren, mallen en emmertjes. Tot voor kort stond tegenover de wasmachine haar oven, onder een kast in de huiskamer ligt een werkblad met diverse kunstwerken in wording, op de overloop staan overal schalen, beelden en koppen van haar hand. ‘Zelfs in de kamer van de kinderen en de wc,’ lacht ze. Ook in de garage heeft ze haar man naar een piepklein plekje onder de werktafel verdreven en ik zie haar ervoor aan zijn gereedschapkist als opstapje te gebruiken mocht dat nodig zijn. Als ik dat tegen haar zeg, begint ze te stralen en verdedigt zich met de woorden dat hij ‘de baas in de keuken’ is.