daan

De hitte straalt van het schilderij, de opkomende zon boven de dessa kondigt een nieuwe schroeiende dag aan. Toch is Daan nooit in Indonesië geweest. Het doek is misschien wel zijn aubade aan een onverwezenlijkte droom. Ooit wilde hij naar dat land emigreren, maar hij kwam terecht op Texel, waar hij woont in een grote stolpboerderij met in de voormalige schuur een galerie waar uitsluitend zijn werk wordt verkocht. Al heel zijn werkend bestaan leeft hij van wat hij op papier zet – of op muren, want hij is gespecialiseerd in trompe-l’oeil, muurschilderingen die het oog besodemieteren. Dus als je ooit een sauna binnenloopt en opeens denkt in een Romeins badhuis verzeild te zijn geraakt, is de kans groot dat dat zijn schuld is. Net als het uitzicht op zee vanuit een ligbad, of de kat die naar binnen gluurt door een wc-raampje. Als ik wegrijd zie ik aan de weg het bord met ‘bungalow te huur’, en wanneer ik om de hoek het groene gebouwtje in de tuin zie, denk ik weer aan die keer dat ik hierlangs reed en riep: ‘dat is een leuk vakantiehuisje!’ Maar nu weet ik dat dat ook een misleiding was, want het huisje is niet de bungalow maar zijn atelier.