Meer dan twintig jaar geleden kocht ze, na een vakantie op Texel te hebben doorgebracht, haar huisje aan de Warmoesstraat. Met dezelfde brutaliteit – of is ‘openheid’ een beter woord? – kreeg ze op het eiland haar baan als tekenlerares. Pieternel is een bron van activiteiten. Ze tekent, fotografeert, maakt filmpjes, speelt basgitaar in een band, maakte een website als kunstproject, tuiniert ook voor anderen, is lid van diverse verenigingen, is socioloog en sexuoloog, en schreef een boek. Toch is haar bedrijvig leven sinds afgelopen november finaal veranderd. Haar armen, handen en oren doen niet meer wat ze behoren te doen. Met als gevolg dat ze haar werk niet meer kan uitvoeren. Ze kan zelfs geen kwast meer vasthouden. Toch kan ze niet niets doen, dat ligt niet in haar aard, en ze vertelt over al de plannen die ze heeft en de mogelijkheden die ze ziet om zelfs in deze situatie haar creativiteit weer tot leven te brengen. Want werken met de naaimachine lukt haar nog wel. Zo komt een van haar oude opleidingen weer bovendrijven en maakt ze momenteel toegepaste mode, waarmee ze de wereld opnieuw kan veroveren.