cobie

Blauw, blauw, blauw met een vleug groen erdoorheen. Dat zijn de zee, de lucht, het uitzicht én het werk van Cobie, geboren in Oosterend. Heel korte tijd van haar leven is ze aan de overkant geweest. Nu woont ze al weer jaren in het huis op de plek die ik, toen ik zelf zocht naar een woning, een van de mooiste van het eiland vond. Zij ook. Ze koestert dan ook geen dromen en verlangens te verhuizen naar exotische oorden. Hier wil ze oud worden en nooit meer weg. Vanuit haar werkkamer, annex bijkeuken, annex opslagkamer, een ruimte die ooit de garage was, kijkt ze, van achter haar grote werktafel, die op wielen staat, uit over de weilanden naar de duinen. Maar het merendeel van wat ze ziet is lucht. Overal dezelfde kleur. Dit geldt niet alleen voor het uitzicht en haar textiele objecten. Overal duikt de kleur blauw op, in de verfvlekken op haar broek, de wasmand, die bedolven is onder blauwe werkstukken, een vaas, het huis, de letters op de brievenbus, de spikkeltjes in de gordijnen, haar trui, zelfs haar ogen zijn blauw. En als ze vertelt dat haar man bij de Marine werkt, denk ik meteen: marineblauw!