michiel

Achter een hoge heg ligt op de grens tussen Den Burg en Oudeschild een stolpboerderij, hier woont Michiel. Zijn werkkamertje, met aan twee zijden hoge boekenkasten en boven zijn bureau een plank waarop – in contrast met de verdere inrichting – plastic miniatuurbeestjes staan, ligt in een hoek van het huis. Ik vergeet hem te vragen waar de kamer vroeger voor werd gebruikt, want zijn huidige buurman is de oude bewoner van het huis. Nu scheidt een groot stuk land hem van de boerenfamilie waar hij net een film over heeft gemaakt: De cyclus van de lammeren. Zelf leeft de filmer ook in een soort cirkelgang. Met een melancholische blik vertelt hij over de vele reizen naar ‘daar’, waar zijn kinderen en kleinkinderen wonen, en ‘hier’, waar hij woont. Daar is waar hij vaak moet zijn om te werken en waar hij cultuur snuift. Hier is waar hij verliefd is op de ruimte, zijn grote hond hard kan blaffen en waar hij een documentaire over paal 12 maakte. Zijn ogen beginnen te glimmen als hij over zijn werk vertelt. Zijn lichaamsdelen, die bijna nog niet hebben bewogen, schieten opeens alle kanten uit om zijn ideeën en fantasieën kracht bij te zetten.