U moet weten dat ik liever zelf kook, maar vandaag eet ik in een van de vele restaurantjes in het centrum. Ik krijg een tafeltje naast drie oude dames die net willen afreken – ‘Apart alstublieft!’ Tussen de benen van dame één staat een handtas. Dame twee heeft een pruik en dame drie een dikke neus. De sexy ober brengt de rekening op een schoteltje met drie pepermuntjes. Eén rekening! Dát was niet de bedoeling! Ze willen er drie. De ober legt uit dat de rekening niet gedeeld kan worden, computers en zo. Ze protesteren maar Neus heeft met de ober te doen: ‘We lossen het wel op, meneer.’
Handtas en Pruik zijn het er niet mee eens maar de ober is al verdwenen. Pruik begint te rekenen en Neus en Handtas storten zich op de pepermuntjes. ‘3 x 20 = 60.’ Handtas neemt alvast haar tas op schoot en haalt haar portemonnee eruit, gevuld met kleinkinderfoto’s. ‘3 x 4 = 12.’ Neus haalt een ouderwetse knip uit haar zak. ‘20 x 3 = 60 en 20 + 4 = 24, plus 20. Ik krijg van jullie allemaal 24,20.’ ‘Euro,’ zegt Handtas. Op tafel verschijnen drie stapeltjes geld maar geen van hen heeft gepast.
Neus vraagt of ze ook aan de fooi heeft gedacht. Pruik begint opnieuw te rekenen en noemt een nieuw bedrag. Allerlei muntjes en biljetten worden heen en weer geschoven. Handtas volgt argwanend de handen van Pruik. ‘Kiek nich zo smerig…’ – Pruik tegen Handtas. ‘Ik kiek nie smerig.’ Pruik maakt één stapel, pakt haar pepermuntje en legt het geld op het lege schoteltje. Dan zwijgen de dames, de ellebogen op tafel en de handen gevouwen.
Neus kijkt naar het plafond. ‘Mooie kleur, hè?’ ‘Maar erg brandgevaarlijk,’ weet Handtas.
Pruik wil hier niet voor onderdoen en begint een hele verhandeling over hoe onveilig die neppilaren en het reliëf op de muren zijn. Dan is het weer stil.
Nu pakt Handtas de rekening weer op, maar Pruik laat een hercontrole niet toe en grist de rekening uit haar hand. Neus zegt onzeker: ‘Het is ramadan.’ Pruik: ‘Is dat nu?’ Neus knikt. Handtas blijkt een Turkse vrouw te kennen en al haar ins en out gaan over de tafel. Zouden zíj de lieve ouwetjes zijn waar de jongens het een paar dagen geleden over hadden?
Eindelijk komt de ober, hij pakt het schoteltje en alsof dit het geheime wachtwoord is staan ze als een man op. De ober lacht. De dames ook. Bij de kapstok helpt de sexy ober hen in hun jassen. Hebben ze hierop gewacht?
Als ze zijn vertrokken vraagt de ober mij of het niet saai is, alleen eten. ‘Nee hoor, ik leer Oldenzaal steeds beter kennen.’
